Ստվերիս գոյությունը ապացուցում է իմ լինելիությունը … Մի ինչ-որ լուսավորություն կա ստվերի մեջ: Հա՛, հա՛ լուսավոր մի բան: Չէ՞ որ առանց լույսի ստվեր չի լինում: Առանց ինձ իմ ստվերն էլ չէր լինի … Այսինքն, ե՞ս եմ այդ լույսը, որ ստվեր է ունենում: Իհարկե, հաճելի է այդպես մտածել … Բայց երևի, չի կարելի բաժանել մեր ամբողջությունը, կիսել լավի ու վատի…
Ամեն մարդ այնքան տարաբնույթ է, այնքան խորը, այնքան բազմիմաստ: Առաջին հայացքից թվում է, թե լույսը բարի է, ստվերը՝ չար: Լույսը սիրուն է, ստվերը՝ տգեղ: Լույսը կյանք է, իսկ ստվերը՝ մահ: Բայց դա այդպես չէ: Լույսն ու ստվերը միասին են բարի ու չար, գեղեցիկ ու տգեղ: Իմ ստվերն այն է, ինչ ես թողնում եմ իմ հետևից այս կյանքում: Ստվերը իմ հետքն է: Իմ անցյալը: Այնպես որ, թող այն լինի միշտ գեղեցիկ, որովհետև իմ ստվերը հենց ես եմ, որ կամ:
Հեղինակ՝ Ալմիրա Բերբերյան
Ձայնագրությունը այստեղ ՝ http://mskh.am/am/19205
Almira Berberyan 
Շատ լավն էր Ալմիր ջան:
Մերսի Մանուշ ջան: !!!